Eerste indrukken

Jaaa ik heb een internetcafé gevonden, en wel bij Kim (mijn reispartner) thuis, dus dat is vrij chill! Ga even snel wat dingen schrijven die ik zo nog weet, want voor ik het weet houdt het internet er mee op haha.
Gister: om het verschrikkelijk emotionele afscheid (nouja) nog wat erger te maken, was de vliegreis ook nog verschrikkelijk saai (want: vliegtuig zat zo vol dat we niet meer samen konden zitten). En tja, het blijft cheap-ass Ryanair, dus een filmpje aan boord, ho maar. Maargoed, in ieder geval levend en wel in Madrid aangekomen. Daar meteen even het toilet opgezocht, en wat blijkt: er was nog een meisje dat naar Salamanca moest (Astrid). Toen maar met z'n drieën verder gereisd, drie weten namelijk meer dan één. Tenminste, dat dachten we, maar wat blijkt: we hebben gewoon heel blij minstens een half uur aan de verkeerde kant van het perron op de metro zitten wachten. Toen we daar eenmaal achter waren moesten we nog helemaal naar station Méndez nogwat, en van daaruit met de bus naar Salamanca. Op het busstation de bussen vrij snel gevonden (beneden), maar toen bleek dat we ook nog een kaartje moesten kopen (boven). Dus wij, drie kleine guppies met meer koffer dan lichaamsvolume weer die trap op, in ons beste 'engels' kaartjes gekocht (heel fijn dat iedereen hier ook zo goed engels kan), en toen weer terug. Uiteindelijk, zo'n 2 uur later dan gepland, in de bus beland en mooi in 1x door kunnen rijden naar Salamanca. Van daaruit maar voor de makkelijheid een taxi genomen naar ons adres (want Kim bleek vlakbij te 'wonen'), dus ging dat tenminste in 1x goed.

Toen ik thuis kwam bleek dat mijn 'gastmoeder' Manuela nog niet thuis was, omdat ze naar haar andere appartement was om iemand de sleutel te overhandigen. Je raadt het misschien al: achteraf bleek diegene Kim te zijn. Mijn huisgenote Jessica uit Montana, VS heeft me toen even rondgeleid en mijn kamer gewezen. Toen ik aan het uitpakken was (Manuela was er nog steeds niet), had ze zelfs heel lief een grilled cheese sandwich voor me gemaakt, ofwel: tosti! :D Toen ik het ophad, al lang en breed vriendjes had gemaakt met 1 van de 2 katten en de hond en eindelijk maar naar huis ging bellen, kwam Manuela alsnog maar thuis. En ze kwam niet alleen: ze nam drie Italiaanse jongens met zich mee. Voor hen had ze nog spaghetti gemaakt, en toen ze vroeg of ik ook nog wou kon ik natuurlijk geen nee zeggen (letterlijk in dit geval, want ik versta of praat echt nog geen woord Spaans!). Nog een beetje met hun 'gepraat', volgens mij woon ik zelfs bij een beroemdheid in huis, namelijk: de oudste kat van Spanje, en de 3 na oudste van de wereld! Hoe ze daar achter zijn gekomen weet ik ook niet... Toen verder naar huis gebeld, en maar gaan slapen.

De volgende dag maar zo vroeg mogelijk opgestaan, omdat ik geen idee had hoe lang het naar school lopen was. Ik dacht zo'n 20-30 minuten. Maar het bleef wel erg lang verdacht stil in huis, ook al hadden we afgesproken samen naar school te lopen. Uiteindelijk liepen we om 8.25 ofzo aan, terwijl we om 8.30 op school moesten zijn om een test te maken. Maarja onze eerste wandeling door Salamanca kon natuurlijk niet in sneltreinvaart gaan, want: wat een mooie stad! Om kwart voor 9 ofzo kwamen we dan toch eindelijk op school aan, vond niemand ook erg. Die test hebben we uiteindelijk niet eens hoeven doen, omdat we toch allebei absolute beginners zijn. Duss kregen we eerst een beginnerslesje van een uurtje. Toen een dikke pauze, die we natuurlijk meteen aangrepen om de stad een beetje te bekijken, en te ontbijten.

Om 11.30 moesten we terug op school zijn. Daar kregen we de boeken en meteen les tot 14.00. Ik werd ook al vrij meteen voor het bord geroepen, en ik moest woordjes opschrijven - woordjes waar ik dus nog nooit van had gehoord. Al snel bleek dat ik bezig was met een dictee van 32 woorden! We werden meteen in het diepe gegooid dus, de hele les was dus ook al grotendeels in het Spaans, heel spannend allemaal. Ook voor het eerst in tijden weer huiswerk gekregen, dus dat wordt nog leuk.

Om 2 uur waren we dus klaar, toen moest ik naar huis om te lunchen. (Huh, ik dacht dat je géén lunch kreeg maar wél avondeten? - Ja ik ook!) Maargoed, gelukkig warm gegeten tussen de middag dus hoef ik nu nog maar weinig te eten. Bovendien hebben Kim en ik na onze 'shopsessie' (tja je moet de stad wel meteen góed leren kennen toch?!), meteen een ijsje gegeten op het Plaza Mayor (ik zei het toch pap!).

En nu zit ik dus hier, te wachten tot de keuken leeg is en we kunnen koken, want Kim heeft dus nog niet geluncht (die woont zoals je begrijpt samen met andere studenten). Foto's kan ik helaas sowieso nog niet plaatsen, gewoonweg omdat ik mijn camera thuis heb laten liggen (A) (Salamanca-thuis dus) Dusss die komen zo snel mogelijk!

Sorry voor het lange verhaal, maar troost jullie: waarschijnlijk maak ik voorlopig een stuk minder nieuws mee ;)

¡Hasta lluego!
(...okee, misschien ken ik inmiddels een páár woordjes spaans dan ;) )